Policiji i političkom vrhu Republike Srpske odlično je poznat Milivoje Lovrenović, osumnjičeni za monstruozno ubistvo Strahinje Stojanovića u Beogradu…

Decenijama je Lovrenović bio važan član kriminalne organizacije Ljubana Ećima, a koji je, sa druge strane, ustoličio gro kadrova današnjeg MUP-a Republike Srpske. Trebalo je, sudeći po aktuelnim dešavanjima, da srbijanska policija identifikuje počinioce ubistava Milana Vujičića, Senada Kobilića, Gorana Kotura, Milana Vukelića, Željka Kopanje i drugih žrtava režimskih zločina.

U žižu interesovanja evropske javnosti posljednjih dana dospio je Milivoje Lovrenović iz Gradiške, nakon što ga je policija Srbije identifikovala kao osumnjičenog za ubistvo Strahinje Stojanovića. Po ovom monstruoznom zločinu vidimo o kakvom profilu kriminalca je riječ, pa djeluje začuđujuće da policiji Republike Srpske “nije poznat” profesionalni ubica kakav preko telefona aktivira složene eksplozivne naprave na vozilu u pokretu.

Komparacije radi, poznati banjalučki borac protiv građevinsko-režimske mafije Milan Vukelić novembra 2007. godine ubijen je sličnim aktiviranjem eksplozivne naprave postavljene ispod njegovog Forda. Aktivirane takođe tokom vožnje! Pisao sam mnogo o tom zločinu i okvalifikovao ga kao čin “državnog terorizma”, šta samo po sebi govori koga smatram odgovornim.

Normalno, ne mislim personalno na visokog zvaničnika Republike Srpske koji je nesmotreno izgovorio: “Ma ubijte ga više, jebo vas on!”, nego na one koji su tu neopreznu opasku iskoristili za onako brutalnu likvidaciju Milana Vukelića. I godinama se organizatori zločina kriju iza kontraverznog moćnika, koji ni u primisli nije izdao naredbu za ubistvo, nego je reagovao na stalne pritiske svojih intimusa oko nesrećnog Vukalića.

Zasad ostanimo na tome da je Milan Vukalić žrtva zločina zbog kog se po pravilima struke tužilaštvo i policija sad se moraju pozabaviti Lovrenovićem kao počiniocem. Govorim o “modus operandi” provjeravanju osoba sa posebnim znanjima i vještinama potrebnim za izvršenje takvog krivičnog djela – aktiviranja eksploziva na autima u pokretu. Baš kao što Lovrenović sad postaje interesantan i kao potencijalni počinilac pokušaja ubistva novinara Željka Kopanje.

Nije neka tajna da je pokojni Kopanja zaživotno sumnjičio Ljubana Ećima kao organizatora zločina u kom je usljed aktiviranja eksplozive naprave na njegovom vozilu izgubio obe noge, te da se od Dodika distancirao nakon što je ovaj prigrlio zločinca Ećima. Govorim o 2005. godini kada je Ljuban Ećim preko Dragomira Andana i Dragana Čavića pripremao povratak na vlast Milorada Dodika, a o čemu sam objavio mnoštvo tesktova. Apostrofirao sam kako današnji vrh policije Republike Srpske u stvari čine kadrovi koji su tada potpisali izjave političke lojalnosti Čaviću i Dodiku (vidi: Politička „utralnost“ načelnika CJB Prijedor Dalibora Ivanića!? )

Prve podatke da je Milivoje Lovrenović blizak saradnik Ljubana Ećima nalazimo u svjedočenjima o ratnim zločinima i dešavanjima, prvotno preko Predraga Kojića, a kasnije i direktno. Valjalo bi provjeriti da li je ovaj elitni ubica bio ratni pripadnik MUP-a Republike Srpske, a u okviru koga je tada djelovao i Resor državne bezbjednosti. Lično bi me začudilo da Nenadu Stevandiću nije poznat Lovrenović iako su oba bili “Ećimovi vojnici” u tada po zločinaštvu prepoznatljivom SOS-u i na istim zadacima. Ili mu je pak znan?!

Elem, čudno je da ministaru Draganu Lukaču nije poznat Lovrenović, pri čemu ne mislim na ratne veze. Imate saopštenje MUP-a od 15.09.1997. godine o deaktiviranju dvije ekspozivne naprave postavljene u Banjaluci. Naprave je postavio Lovrenović po nalogu Ećima i Kojića! Čudno da se Dragan Lukač toga ne sjeća obzorom da je nakon državnog udara kontrolisao sve tadašnje aktvnosti policije u Banjaluci. Ukoliko mu ovi podaci nisu poznati neka zatraži informacije od svojih potčinjenih, a ponavljam – riječ je o saopštenju policije.

Ključne dokaze da je Milivoje Lovrenović bio član kriminalne organizacije Ljubana Ećima crpimo iz spektakularnog hapšenja u Baogradu iz decembra 2007. godine, kada je pronađena sila droge, novca i oružja. Stanove za rasturanje narkotika u Beogradu iznajmljivao je Lovrenović!

Pisao sam o tome kako je Ećim izdajom Karadžića izvukao se od robijanja, dok je “odgovornost” i kaznu preuzeo moj prezimenjak Željko Radovanović iz Bijeljine (npr. vidi: DODIK ZNA: Sprema se likvidacija Aleksandra Vučića?! ).

Željko Radovanović ostao je upamćen po tome što je iz fočanskog zatvora upravljao tada vrlo aktivnom narko-grupom, a šta samo po sebi govori kakav status su mu omogućile bezbjednosne strukture Republike Srpske. Pokorene istom šefu – Ljubanu Ećimu.

No, iz predmeta protiv supružnika Zlate i Željka Radovanovića mogli smo shvatiti odakle proizilaze sve te silne pogodnosti. Zna se da je Dodikov “omiljeni carinik” Zdravko Cvjetinović kriminalno sarađivao sa Radovanovićima, pa i kako je zbog njega storniran kompletan predmet protiv carinske mafije. Kriminal težak dvije milijarde maraka (oko milijardu eura) zataškan je zbog skrivanja upletenosti režima u međunarodno krijumčarenje droge preko “Bosanskog klana” kojim je suvereno vladao Ljuban Ećim. Govorim o nasljednicima “Zemunaca”, iako godinama sve te beogradske “klanove” definišem kao jedinstvenu kriminalnu organizaciju Željka Ražnjatovića Arkana.

Vratimo se na Lovrenovića. Mnogo sam pisao o ubistvima Milana (Vujke) Vujičića, Radovana (Cule) Grbića i Nebojša Čubrilovića, odnosno kako su sva počinjena istim načinom, te povezana sa mafijaškim obračunima narko-klanova. Od tada tragam za Lukačevim “Terminatorom” (vidi: Ko je Lukačov “Terminator”? ), odnosno ubicom koji je hrabar i sposoban da udari na tako opasne likove kao što su bili Cule ili Vujke, ili međunarodne zvjerke poput Čubrilović (vidi: Braća Ćulum putuju svijetom pasošima MUP-a Republike Srpske ).

Koliko je Lovrenović bio odvažan u odnosu na Milana Vujičića znamo iz njihovih međusobnih krvavih obračuna. Mnogi su mediji pisali o tome kako je Lovrenović bukvalno polomio Vujičića, a čudno je da kasnije nije pominjan u kontekstu njegove likvidacije. Neka i MUP saopšti jesu li kakve provjere vršene oko Lovrenovića kao krvnog neprijatelja ubijenog Vujičića i po logici stvari – potencijalnog osumnjičenog.

Kad smo već kod nerasvjetljenih ubistava u Gradiškoj valja se sjetiti i Gorana Kotura, ubijenog davne 2003. godine, neposredno po povratku sa sastanka sa tadašnjim Predsjednikom RS Draganom Čavićem. Uoči ubistva locirao sam Koturov “štek” sa velikom količinom droge i oružja, a radio sam i određene provjere oko same likvidacije, tako da o tome znam podosta. Baš kao i o stradanju Senada Kobilića, još jednom nerasvjetljenom ubistvu iz naše lijepe Gradiške.

Po onome šta zasad znamo Senada Kobilića likvidirao je vješt snajperista. Ne bih spekulisao o sličnostima sa ubistvom Gorana Kotura, no ostajem na ranijim ocjenama kako sve pomenute zločine odlikuju izuzetna vještina počinioca. U pitanju su ubice sa ozbiljnim iskustvom, te sklone surovosti kakva se najčešće stiče kroz ratne ili profesionalne angažmane. Više o ubistvu Kobilića vidi: NEPOZNATO O UBIJENOM SENADU KOBILIĆU: Bio je bošnjačka “rezerva” Nasera Orića ili prvi tekst o tom zločinu Dok čekamo Ilićevu “verziju” o ubistvu Senada Kobilića

Sa te strane izražavam sumnju o postojanju više profesionalnih ubica, specijalizovanih za različite vrste oružja i likvidacija, a koje žive u Republici Srpskoj. Nisam tek tako plasirao tekst “VIJEST KOJA POTRESA REGION: Sa “škaljarcima” u Beogradu uhapšen i banjalučki ubica Siniša Kačavenda , gdje opetovano posmatram “neupućenost” naše policije o kakvom kriminalcu je riječ. Jesu li se bavili pitanjima gdje Kačavenda stvarno živi, pa kakve vještine posjeduje (snajperske) i kako kotira u međunarodnim kriminalnim tokovima i strukturama? Ili će, uobičajeno, policija čekati rezultate mojih istraga?

Ostvarivao bih i mnogo bolje rezultate da me policija manje prati, prisluškuje i nezakonito progoni, a sve po direktnim instrukcijama ministra Lukača i njegovih skutonoša (vidi: Dokazivanje nezakonitog policijskog prisluškivanja “dva blogera” – Vaskovića i mene ). Na stranu što radim poslove policije, ali je doista neprimjereno da me policija u tome ometa, sprečava, pa čak i kažnjava zbog informacija koje objavljujem. Elem, opet uspijevam doći do informacija kakve vrhuške policije i vlasti nastoje prikriti, ili bar od javnosti sakriti veze sa kriminalom i kriminalcima poput Milivoja Lovrenovića.

Radovanovicborislav.blogspot.com