Zaklela se zemlja raju da se sve tajne doznaju. Visoki sud u Londonu primio je polovinom januara šest tužbi protiv Srpske pravoslavne crkve zbog pedofilije.

Najkonkretnije rečeno, u središtu tužbe su skandali koji su vezani za umirovljenog episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija (Kačavendu). I to nije nikakva tajna, kada je Kačavenda, hodajuća gej-ikona u pitanju.

Njegov život više sliči životu kakve raspusne pop-zvijezde, sve sa kičastim dvorcem, sa terevenkama, sa mladićima u zagrljaju. Na koncu konaca, njegove fotografije na kojima se ljubi sa mlađim muškarcem punile su tabloide proteklih godina.

I reklo bi se da je Kačavnda naučen na taj način života bez konsekvenci. Još više bi se reklo kako je i Srpska pravoslavna crkva počela de se prećutno miri sa seksualnom orijentacijom svoga nestašnog vladike.

Terevenke, dječaci, ubistvo…bez istrage

Bila bi ovo, gotovo idilična postmoderna priča u kojoj se priznaje homoseksualna orijentacija jednog sveštenika, da nije jednog, preciznije dva ogromna ALI:

“Postao sam zatočenik i uvijek su me pratili. Dobio sam lažna dokumenta, ličnu kartu u BiH i bio sam prijavljen u Brčkom kod Slavka Maksimovića, sveštenika koji je optužen za pedofiliju.

Čak mi je i pasoš bio u izradi. U Kačavendinom dvoru sam vidio samo užas. Igumani su podvodili mladiće koji su dovođeni i sve im je nuđeno, baš kao meni. Vidio sam prebijanje onih koji su pričali da je vladika pedofil i homoseksualac. Dolazili su i razni biznismeni, pravljene su terevenke i pijanke u toku posta. Dovođeni su dječaci bez roditelja, iz siromašnih porodica, i nijedan nije smio biti stariji od 11 godina.”

Ovo je samo dio potresnog svjedočenja Bojana Jovanovića iz Beograda, bivšeg đakona Vasilija Kačavende.

Taj isti Bojan Jovanović tvrdi da je mladi bogoslov Milić Blažanović ubijen zato što nije htio da spava da vladikom Kačavendom.

“Taj mladić je zbog toga poslan u kažnjenički manastir Papraća kod Šekovića. Bolje uslove za život imali su logoraši nego oni koji su tamo. Po zvaničnoj verziji, Milić se raznio bombom, ali to nije istina. On je bio dijete, bombu nije imao. Pitao sam Kačavendu za taj slučaj, a on mi je odgovorio da o tome neće da priča, da je Milić bio bolestan i da sa tim nema ništa”, ispričao je Jovanović i otkrio da je sa jednim starijim sveštenikom našao dio tijela nesretnog Blažanovića i da su ga stavili u mali sanduk i tajno sahranili u manastirskoj porti, tokom noći.

Budimo posve jasni, ovo su ozbiljne optužbe za pedofiliju, masovnu pedofiliju, mučenje i ubistvo u konačnici. Ovo su optužbe po kojima se može komotno snimiti kakav ogavni snuff film. Ali, pazite, ovo su optužbe koje stoje nad Kačavendinom glavom bezmalo deset godina. I, da je narečeni Bojan Jovanović lagao, morao je po građanskoj parnici odgovarati za klevetu, ali nije.

Penzija, zahvalnice i litija kao nagrade

Da se nešto iz brda valja svjedoči i ukaz iz 2012. po kojem je Kačavenda penzionisan. Tako su zvaničnici Srpske pravoslavne crkve (SPC) saopštili da je episkop zvorničko-tuzlanski Vasilije (Kačavenda) zbog ozbiljnih zdravstvenih teškoća od Sinoda SPC zvanično zatražio da bude oslobođen aktivne službe, odnosno upravljanja eparhijom. Crkva nikada nije saopštila da li je vladikina “bolest” zapravo pedofilija. I nije imala potrebe u zemlji Srbiji i Bosni i Hercegovini, gdje je crkva iznad zakona.

Ako ne vjerujete da je iznad zakona, dovoljne su samo dvije crtice najkonkretnije vezane za Kačavendu:

1. Čovjek koji je se sumnjiči za pedofiliju i ubistvo, pazite sad, dobija Zahvalnicu Međureligijskog vijeća BiH za “dugogodišnji doprinos razvoju međureligijskog dijaloga u BiH”.

2. Tako penzionisani Kačavenda sa bremenom tužbe za pedofiliju i ubistvo, predvodio je litiju u centru Banjaluke prilikom osveštanja srpsko-ruskog hrama. Dobro ste pročitali. Osumnjičeni pedofil među djecom promoviše tzv. Svetosavlje.

Naravno, nije to prvi takav slučaj u povijesti srpske, niti bilo koje druge crkve, ali za ovaj hodajući slučaj, zvani Kačavenda, postoje najozbiljnije optužnice do sada.

Pa ipak, od bilo kakvog suđenja, nije bilo ništa, sve do sada.

Tužbe protiv cjelokupne Srpske pravoslavne crkve

A, onda je, vratimo se na početak priče, tužbe u ime šestoro žrtava seksualnog nasilja – dvojice đakona i članova porodice oštećenih – u londonskom Sudu podnio advokat Mladen Kesar. I budimo posve jasni, u ovom slučaju, tužena je cjelokupna SPC pod kapom svetog Save.

Jer, neodgovornost, bahatost, oholost i gordost moraju biti kažnjene! Pred domaćim sudstvom sigurno ne, ali pred Višim sudom u Londonu itekako.

Kako navodi beogradski Blic, citirajući advokata Kesara, šestoro tužitelja dolazi iz Bosne i Hercegovine i Srbije, a neke tužbe se odnose na sada penzionisanog vladiku Kačavendu:

“Podnijeli smo šest tužbi protiv SPC pa je parnični postupak počeo. Sve parnice su pokrenute u vezi seksualnog nasilja i pedofilije, iako u slučaju vezanom za Milića Blažanovića (kog je navodno zlostavljao Kačavenda, prim. nov.) postoje i optužbe da je ubijen. Tužitelji su majka i baka Milića Blažanovića koji je imao 16 godina kada je poginuo, dva đakona i dvije žene koje su bile maloljetnice u vrijeme kada su krivična djela počinjena. Jedan od tuženika je državljanin Srbije, ali je zlostavljan u Hrvatskoj. Ovi predmeti se ne odnose na vladiku Pahomija, ali nije isključeno da ćemo podnijeti druge tužbe i uključiti one koji tvrde da ih je zlostavljao”, navodi advokat Mladen Kesar.

U ovom slučaju, vrijeme, preciznije efikasnost engleskog sudstva pokazaće kakva sudbina čeka, ne samo Kačavendu, nego i cjelokupnu Srpsku pravoslavnu crkvu, koja se pravi gluha i slijepa za ispade svojih pastira.

Umjesto pouke kukavička šutnja

Nego, šta je SPC naučila iz ovog slučaja? Ništa.

Evo vam najnovijih primjera, današnjih. U Srbiji i entitetu Republika Srpska danas se obilježava sveti Sava tzv. školska slava. Iako je u sekularnoj BiH i sekularnoj Srbiji nedjelja neradni dan, nastavnici po naredbi moraju dolaziti sa pojedinim učenicima na nedjeljnu priredbu u čast svetog Save. Na stranu što sekularne škole nose Savino ime. Na stranu što je kao nekakvu slavu ovo uveo fašista Milan Nedić. Na stranu što je kult svetog Save obavijen duhom ruskog misticizma i zilotizma i što je reklamiran od strane vladike Nikolaja Velimirovića, koji je veličao Hitlera. Na stranu sve to, ostaje provalija na dnu koje leži pitanje-kako će se SPC odrediti prema svom kleru, prema svojoj pastvi, prema javnosti i prema svijetu. Jer ovako više ne ide.

I namjesto da patrijarh Irinej izađe u javnost, da se javno ogradi i da prokaže pedofile, u medijima se pojavljuju kojekavi reprezenti SPC-a, koji se bave teorijama zavjere tipa, ko će umjesto crkve platiti odštetu i kako to, majka mu stara, Kačavenda završi na londonskom Sudu?

O kajanju, izvinjenju, pozivu na saslušanje Kačavende ni riječi. Ćuti crkva kao Cosa nostra.

Ovakva potpuno nakardana i iskrivljena percepcija religije, koja je dovela do novokomponovanih kultova, koja je kreirala džet-set svijet za sebe u kojem je sve dozvoljeno, pa i pedofilija i ubistvo i koja je (u nas) debelo iznad zakona, kako sada stvari stoje, biće nokautirana negdje u inostranstvu, gdje postoji pravda.

Al Jazeera