Ko štiti Nenada Stevandića u Tužilaštvu BiH…

Danas je u Sarajevu održana pres konferencija organizacija boraca i udruženja žrtava, gdje su govorili o usaglašavanja konačne verzije zahtjeva prema nadležnim institucijama u vezi sa procesuiranjem ratnih zločina u Bosni i Hercegovini.
Između ostalog osvrnuli su se i na slučaj predsjednik Narodne skupštine RS, Nenada Stevandića.
Kako je rekla Kada Hotić potpredsjednica Pokreta “Majke enklava Srebrenica i Žepa”., je poručila da želi da pravda odluči.
“Neka pravda odluči – ako je kriv onda je kriv ako nije onda nije”, rekla je ona.
Murat Tahirović, predsjednika Udruženja žrtava i svjedoka genocida, je podsjetio da su iz udruženja zatražili pokretanja postupka protiv Nenada Stevandića.
“Mi smo to tražili iz dva osnova, prva je njegova uloga u ratu a drago njegova uloga u obilježavanju 9. Januara neustavnog “Dana RS”. Mi smatramo da u oba slučaja ima elementa njegove odgovornosti. Međutim postavlja se pitanje, ko štiti Nenada Stevandića u Tužilaštvu BiH?”, zaključio je Tahirović.
Podsjetimo, kako je saopćeno 13. januara iz Udruženja žrtava i svjedoka genocida.
“Pored rušenja ustavnog poretka Bosne i Hercegovine predsjednik narodne skupštine RS se spominje u skoro svim presudama Haškog tribunala kao komandir zloglasne jedinice SOS (srpske odbrambene snage) za koje, u presudama tribunala, postoje dokazi da je ta jedinica najodgovornija za masovne zločine u ARK”, naveli su tada u reakciji.
Udruženja pozivaju Tužilaštvo da konačno pokrene postupak protiv Nenada Stevandića, “za kojeg je očito, da nastavlja sa politikom rušenja ustavnog poretka BiH kao što je to radio i devedesetih”.
Na raspolaganje su stavili dijelove presuda MKSJ u kojima se spominje Nenad Stevandić i jedinica SOS sa kojim je komandovao.
O djelovanju SOS-a i Nenada Stevandića u presudi Brđaninu stoji:
“S obzirom na to da se priroda zahtjeva SOS-a podudara s uputstvima koja je SDS u Banjoj Luci dobio od SDS-a na Palama, da ni vojska niti policija nisu pokušale ukloniti barikade ni uhapsiti pripadnike SOS-a, da je čovjek na čelu SOS-a (Nenad Stevandić) bio i član SDS-a koji je bio u neposrednoj vezi s Radovanom Karadžićem, te da su zahtjevi SOS-a doista bili spremno provedeni, Pretresno vijeće se van razumne sumnje uvjerilo da je organizovanjem i akcijama SOS-a upravljao SDS kao jednim od sredstava provođenja Strateškog plana. (Među dokazima se navode presretnuti telefonski razgovori između Radovana Karadžića i Nenada Stevandića u periodu od 31. avgusta 1991. do 11. januara 1992, svjedočenje Milorada Dodika)
– Paravojne grupe u Banja Luci (iz presude Momčilu Krajišniku) paravojna grupa, SOS ( srpske odbrambene snage) pod komandom Nenada Stevandića, člana Kriznog štaba ARK-a (autonomna regija krajina), djelovala je u opštini Banja Luka u proljeće i ljeto 1992. U njenom sastavu bio je velik broj kriminalaca a bila je povezana s funkcionerima SJB-a i CSB-a. Nosili su zelene maskirne uniforme s crvenim trakama s oznakom “SOS”. Iako je Skupština ARK-a zvanično stavila SOS pod kontrolu CSB-a Banja Luka 29. aprila 1992. ili približno tog datuma, grupa je i nakon toga zadržala svoju nezavisnost.
Pretresno vijeće zaključuje da je rasprostranjena kampanja nasilja, hapšenja, zlostavljanja i otpuštanja s posla, obrađena gore u tekstu, predstavljala napad širokih razmjera na civilne stanovnike koji su identifikovani kao Muslimani i Hrvati Banje Luke. S obzirom na broj ljudi koji je bio pogođen tom kampanjom nasilja i na ulogu koju su zajednički odigrale civilne i vojne vlasti, Pretresno vijeće konstatuje da je taj napad na civilno stanovništvo bio i rasprostranjen i sistematski.
Pretresno vijeće se također uvjerilo da su konkretna djela i propusti SOS-a, Specijalnog odreda milicije CSB-a Banja Luka, grupe koja se vozila u crvenom kombiju i srpske milicije i vojne policije, opisani gore u tekstu u dijelu koji sadrži činjenične zaključke, bili dio tog napada. Najzad, s obzirom na to da se radilo o napadu velikih razmjera, koji je višestruko ugrozio život Muslimana i Hrvata u Banjoj Luci, Pretresno vijeće zaključuje da su počinioci znali da je u Banjoj Luci u toku napad i da su njihova djela dio tog napada.

Stevandić imao komandnu odgovornost u zločinima

Ratni zločin ne zastarijeva uprkos i unatoč nesposobnom Tužilaštvu u BiH, koje još uvijek ne čita presude suda iz Haga u kojima dominira ime Nenada Stevandića, piše Edin Osmančević, Banjalučanin iz Švedske.
Svaki normalan čovjek u BiH s pravom postavlja ovakvo pitanje. Zato nije ni čudno što na na česte prozivke da je tokom rata na čelu parapolicijskih snaga počinio ratne zločine u Banjoj Luci i okolini (ne samo nad Bošnjacima i Hrvatima, nego i uglednijim Srbima) redovno odgovara da je „ponosan na sve što je uradio u ratu“ te laže kad tvrdi da “U ratu ne stiže nikom ni šamar da zalijepi!”
Radi se o notornom lažljivcu jer ga je i svjedok iz Kotor Varoša koga je Stevandić tukao u tome demantovao! Ono što je još važnije jeste da je Stevandić imao KOMANDNU ODGOVORNOST koje je SOS počinio!
Svoj ljekarski “humanizam” nije pokazao u aprilu 1992. godine kada je na čelu (SOS) predvodio vojne snage koje su najprije zauzele Banja Luku i počele progon Hrvata i Bošnjaka, te dva mjeseca kasnije učestvovale u etničkom čišćenju bošnjačkog i hrvatskog stanovništva u Kotor Varoši o čemu postoje i TV snimci!
U više predmeta u Haškom tribunalu potvrđeno da je upravo Stevandić bio na čelu SOS-a (Crvene beretke). Za zločine počinjene u Banjaluci i Kotor Varošu dotični je imao komandantsku odgovornost i prosto je nevjerovatno da Tužilaštvo BiH još uvijek nije podiglo tužbu protiv njega!
O Stevandićevom “ratnom putu” direktno govori i pravosnažna presuda protiv Miće Stanišića i Stojana Župljanina, bivših čelnika policije Republike Srpske, iz juna 2016. godine. Oni su za ratne zločine u više općina u Bosni i Hercegovini pravosnažno osuđeni na po 22 godine zatvora.

Stevandić je tretiran u haškoj optužnici koja se odnosila na udruženi zločinački poduhvat (UZP), a čime je okarakteriziran kao učesnik. Uz Stanišića i Župljanina, među učesnicima UZP-a je bio i Nenad Stevandić koji je bio šef SOSa . SOS-ovci se dovode u vezi s brojnim počinjenim zločinima u Banjoj Luci, uključujući ubistva, silovanja i protjerivanja civila bošnjačke i hrvatske nacionalnosti. Prema navodima bivših pripadnika SOS-a, oni su upravo od Stevandića dobivali naređenja da ruše objekte u vlasništvu ljudi nesrpske nacionalnosti i da ih zastrašuju kako bi se iselili.)
Na svjedočenju pred Tribunalom u Hagu u predmetu „Mićo Stanišić – Stojan Župljanin“ svjedok Predrag Radulović, bivši pripadnik CJB Banja Luka, naveo je da su tad pripadnici SOS-a bili „gospodari života i smrti i izvor straha i terora za stanovništvo“, kao i to da su pripadnici ove paravojne formacije bili „lokalni kriminalci s debelim pedigreom u policijskim kartotekama“.
Još jednom – Nenad Stevandić je bio anđeo smrti za vrijeme progona, ubijanja nesrpskog stanovništva u Bosanskoj krajini!
To je potvrdio i Haški Tribunal,Uz Stanišića i Župljanina, među učesnicima UZP-a je bio i Nenad Stevandić, te, prema Haagu, “odbrano društvo” u kojem su, također, bili: Radoslav Brđanin, general Momir Talić, Slobodan Milošević, general Ratko Mladić, Radovan Karadžić, Nikola Koljević, Momčilo Krajišnik, Biljana Plavšić, Slobodan Dubočanin i Simo Drljača, Darko Mrđa, Ljuban Ećim i drugi članovi vodstva bosanskih Srba i SDS-a na republičkoj, regionalnoj i općinskoj razini, pripadnici civilnih tijela u BiH, uključujući regionalne i općinske krizne štabove, pripadnici JNA, Jugoslavenske vojske (VJ), VRS-a, TO-a, MUP-a RS-a i pripadnici paravojnih snaga i dobrovoljačkih jedinica srpskih i bosanskih Srba, kao i vojne i političke osobe iz Jugoslavije.
Tužilaštvo hvata male ribice dok su im velike ribetine na slobodi ! Stvarni mir u BiH ne ogleda se u prestanku tenzija već u prisustvu pravde koje još ni na vidiku nema!
Zato se ne čudite što danas Banjalukom ali i mnogim drugim bh. gradovima vlada lokalna mafija pa su obračuni poput onog u restoranu “Ada” naša današnja realnost! Za istim stolom sa ubicom sjedili su i visoki funkcioneri, piše Osmančević.

Vijesti.ba / Ljudski.ba