Dodik&Ećim – Od vezanja za radijator do zajedničke saradnje na uništenju naroda. “Čaruga”, prijatelj narko”Generala” Kostreševića, direktora Policije RS, prema brojnim informacijama, dovodi se u vezu sa atentatom na Željka Kopanju, likvidacijama Vukelića, Vujičića, Kobilića…
Neprijateljstvo Milorada Dodika i Ljubana Ećima trajalo je do 2007. godine, od kada postaju najbliži poslovnokriminalni saradnici.
Da bih opisao neprijateljstvo, njegovu dubinu, navešću samo jednu skevencu s kraja 1997. godine, tokom sukoba na relaciji Biljana Plavšić (koja je te godine odlučila da od formalnog predsjednika RS postane suštinski i okrenula se protiv tada vladajućeg SDS-a)—Radovan Karadžić (koji je suštinski do jula 1997. godine vodio RS, dok Plavšićeva nije otkazala poslušnost).
I Plavšićeva i Karadžić kasnije su presuđeni za ratne zločine, ali mržnja tada suprotstavljenih strana trajala je narednih osam godina, dok Dodik nije postao po treći put premijer RS.
Da se vratim na sekvencu iz 1997.: Dodik se vraćao iz Beograda, “linija razdvajanja” sukobljenih srpskih strana bila je uveliko u Smrtićima, kod Prnjavora, a na Rači su bili Ećimovi ljudi; Ećim je napustio Banjaluku, plašeći se da će ga uhapsiti Dragan Lukač, koji je tada podržao Plavšićevu, i preselio se u Bijeljinu.
Iz Beograda je automobilom na Raču stigao Dodik, a Ećimovi ljudi su ga izveli iz automobila, uveli u prostorije Carine, svezali za radijator lisicama i prijetili mu raznim vrstama mučenja i likvidacijom. Prislanjali su mu pištolj na glavu i gurali cijev revolera u usta… Dodik se, bukvalno, up…. od straha, nakon čega su ga pustili i otišao je za Banjaluku.
Sukob dvojca trajao je sve do 2007. godine, par mjeseci nakon ubjedljive pobjede Dodika na izborima 2006. godine.
Dodik je tada potpuno preuzeo politiku tadašnjeg SDS-a, i to njen najradikalniji dio.
“Shvatio sam da nikada neću doći na vlast, ukoliko ne počnem sa nacionalističkom politikom. Da sam nastavio sa socijaldemokratijom završio bih kao Miodrag Živanović (intelektualac iz Banjaluke, jedan od lidera i osnivača “Demokratske inicijative za BiH”), pojasnio je Dodik, jednom, u uskom krugu svoj zaokret.
Taj politički zaokret bio je pitanje tehnike osvajanja vlasti, bez ikakvog ideološkog predznaka. Dodik je uvijek bio samo svoj, sa jedinom “politikom” – zgrabiti što više novca, a raznorazna “politička” okretanja ka Zapadu i Istoku su samo okretanja ka izvorištima novca.
Drugi potez kojim je, kako se sada vidi, uspio da potpuno privatizuje Republiku Srpsku bio je otvorena saradnja sa kriminalnim organizacijama; U početku je ta saradnja bila koliko toliko prikrivena, ali od 2014. godine ona je javna i neskrivena.
Ta godina bila je posljednja Dodikova šansa da se riješi kriminalaca oko sebe, čak mu je to sugerisano sa dosta značajnih adresa, ali je Dodik sve sugestije odbacio.
“Samo saradnja sa mafijom omogućava dogogodišnju vladavinu”, druga je Dodikova krilatica koje se, kao i nekadašnje SDS-ove politike, pridržava i 15 godina nakon osvajanja vlasti 2006. godine u oktobru na izborima (prije toga je marta iste godine postao premijer po drugi put, jer je ostvario skupštinsku većinu; Desilo se to šest mjeseci prije opštih izbora).
U skladu sa tom krilaticom, Dodik je prihvatio saradnju sa Ećimom.
“Oficiri” za vezu bili su, tada neizostavni, Miloš Čubrilović Čubri, Dodikov pratilac i njegov sluga, koji je posluživao i Ećima, Velibor Šotra.
Čubri i Dodik
Njih dvojica, Šotra kao pregovarač, dogovorili su sastanak u Beogradu na kojem su Dodik i Ećim potvrdili “zaruke” i od tada do danas djeluju zajedno na brojnim poljima – od kriminalnog (prijetnje, ucjene, pljačke, reketiranje) do političkog nasilja koje Ećim sprovodi preko svojih ljudi unutar SDS-a (ostalo mu ih je još svega nekolicina) i otvorenih prijetnji koje upućuje nekim od sadašnjih visokih funkcionera.
Ključni Dogovor mogao bi se svesti na nekoliko tački:
-Dodik je obećao Ećimu kontrolu granice i da može preko nje prevoziti šta hoće, što najbolje potvrđuje podatak da je Zdravko Cvjetinović i dalje “Gospodar Granica” i da nije presuđen nakon akcije “Pandora”, iako je bio uhapšen.
-Dodik je obećao Ećimu da će mu omogućiti povratak u Banjaluku, što znači da je trebalo da ga riješi optužnice za počinjene ratne zločine. Nije to uspio u potpunosti, iako jeste zakočio proces, pa je nekoliko puta između njih došlo do ozbiljnih nesuglasica, ali svaki put bi materijalni interes nadjačao sve nesporazume.
-Ećim je Dodiku obećao razvaljivanje SDS-a (u jednoj mjeri je to i učinio).
-Najbolji primjer te saradnje je prelazak brojnih članova SDS-a u stranku “Crveni Kombi” Nenada Stevandića, a najjači “pik” kojeg je Ećim doveo Dodiku je, sada već pokojni, Mićo Mićić.
Mićić se, za život, toliko plašio Ećima i njegove Beogradske Zločinačke Organizacije da je na jedan poziv telefonom bez riječi odlazio na noge kriminalcu i ispunjavao sve što je od njega traženo.
-Ećim je Dodiku obećao poslove sa beogradskim podzemljem, gdje Dodiku odlično ide
-Od svih brojnih Ećimovih prljavih poslova i Dodik ima svoj dio.
Ećim je prvih nekoliko godina bio i šef Dodikove prilično jake agenture u Beogradu, gdje on plaća i određene “linije” u institucijama; Ne najvišeg nivoa, ali iznad srednjeg.
Od 2014. godine, Ećim je šef Dodikove paraobavještajne službe koja je brojna, sastoji se od jako dobro uvezanih kriminalaca, čija je okosnica Ećimova grupa koja je sa njim radila u nekadašnjoj Državnoj bezbjednosti Republike Srpske.
Dodikova paraobavještajna služba prati visoke funkcionere opozicije, pritišće ih prijetnjama, namješta im procese, prisluškuje ih, a nerijetko su i nasilni prema njima, odnosno bliskim im osobama.
Brojne prljave poslove je Ećim uradio za Dodika, a radi ih i dalje, zajedno sa “Generalom” Sinišom Kostreševićem, koji je bio i njegov, a ne samo Dodikov, izbor za direktora Policije. Postoji i Treći Čovjek, koji je najviše insistirao na imenovanju Kostreševića, ali njega neću još uvijek pominjati, već kada za to dođe vrijeme.
Dodik i Ećim ne sastaju se često, a već dugi niz godina glavna veza između njih dvojice je Predrag Ćeranić, član Savjeta za nacionalnu bezbjednost Republike Srpske, u koji ga je imenovala Željka Cvijanović krajem 2018. godine.
Ćeranić i Ećim, zakleti neprijatelji 1997. godine, potpuno na suprotstavljenim stranama, godinama su jedan drugom pokušavali skinuti glavu, ali ih je lični interes izmirio i od njih stvorio najtoksičniji duo u Regionu.
Ako se ovom jezivom dvojcu doda i Stevandić, onda već imamo Trojicu najmonstruoznijih zločinaca na jednom metru kvadratnom zajedno sa Dodikom.
Nema zemlje koja to može izdržati. Iza njih ostaje samo pepeo od brojnih paljevina koje su počinili; Zatrovali su Izvore Nacije i djecu otrovali narkoticima. Takvim Zvjerime se ne smije oprostiti i moraju odgovarati za zlodjela, kako ona ratna, tako i poratna!
Milivoje Lovrenović dovodi se u vezu sa nizom neriješenih atentata, ubistava u Republici Srpskoj, ali i Crnoj Gori i Srbiji,
Tvrdi se da je, prema obavještajnim podacima, “Čaruga” sa Skaj aplikacije pokušao da digne u vazduh Željka Kopanju (koji je preminuo 08.08.2016. godine).
Kopanja je, u svom automobilu, dignut u vazduh 22.10.1999. godine, kada je ostao bez obje noge. Do danas naručioci i izvršioci atentata nisu otkriveni.
Na Kopanju je atentat izvršen u vrijeme prvog premijerskog mandata Milorada Dodika (januar 1998.- januar 2001.).
Lovrenović se dovodi u vezu i sa likvidacijom Milana Vukelića, koji je ubijen eksplozivnom napravom 06.11.2007. godine.
Vukelić je dignut u vazduh u automobilu u pokretu i to ispred zgrada MUP RS. Bio je jedan od najžešćih kritičara Čede Savića, tadašnjeg direktora Zavoda za izgradnju grada, pripadnika Crvene Sekte, koji je otuđio brojne građevinske parcele na najesksluzivnijim mjestima u Banjaluci.
Ni ovo ubistvo nikada nije istraženo, a policija je tada, pod vođstvom, takođe ubice, Stanislava Čađe istraživala ubijenog Vukelića, umjesto da traži njegove egzekutore.
Sumnja se da je “Čaruga” iza atentata na pokojnog Kopanju i likvidacije Vukelića zbog načina na koji je eksploziv postavljen – i kada je izvršen atentat na Kopanju, kada je ubijen Vukelić, ali i kada je likvidiran Strahinja Stojanović, pripadnik krim miljea iz Beograda (13.09.2020.), postavljeni i detonirani eksploziv je uvijek bio usmjeren na vozača automobila.
Milan Vukelić
Zato nisu životno stradali Tomislav Dobrnjac tokom ubistva Vukelića, ali je ostao bez obje noge, kao ni Slava Pepinović, koja je tada teže povrijeđena.
Prilikom likvidacije Stojanovića, njegova partnerka kolumbijka Sonja Suarez ostala je nepovrijeđena.
Lovrenović, sa kojim je, preko Skaj aplikacije, komunicirao direktor Policije Siniša Kostrešević i zajedno sa njim i narkodilerom Krečom, Ećimovim ljudima, opljačkao 250 kilograma skanka, dovodi se u vezu i sa likvidacijom Milana Vujičića Vujketa iz Gradiške.
Vujičić je likvidiran 10.10.2015. godine u Gradišci, ispred kafea “Kasper”.
Milan Vujičić Vujke
Moji izvori tvrde da ga je Lovrenović likvidirao zbog borbe za prevlast nad podzemljem tog gradića na samoj granici BiH i Hrvatske.
Lovrenović je, prema brojnim izvorima, likvidirao i Senada Kobilića, kojeg je ubio iz snajpera, rasprskavajućim metkom, 23.07.2018. godine. Pogodio je Kobilića direktno u glavu.
Kobilić je likvidiran u Liskovcu kod Gradiške.
Koliko je “Čaruga” opasan svjedoči i podatak da već mjesecima prijeti Bojanu Škoriću, načelniku PU Gradiška.
Škorić jeste policajac, ali i kriminalac, međutim, životno je ugrožen od Lovrenovića.
“Čarugine” prijetnje su toliko ozbiljne da je MUP RS dao policijsku zaštitu Škoriću, koji je načelnik Policijske uprave…
Narko”General” Siniša Kostrešević, direktor Policije RS, je, sa svojim vojnicima, opljačkao NarkoDilere iz Crne Gore kojima je ukrao 250 kilograma “Skanka” u Gradišci, nakon čega je pljačku pokušao “pokriti” policijskom akcijom “Storidž”.
Jedan od ključnih saradnika u pljački crnogorskih narkodilera, koju je predvodio Kostrešević, “General” ogranka Kavačkog klana u Republici Srpskoj, je Željko Radovanović Krečo.
Idemo redom.
Siniša Kostrešević, “General” ogranka Kavačkog Klana u Republici Srpskoj, bio je u direktnoj vezi putem “Skaj” aplikacije sa Željkom Radovanovićem Krečom, narkodilerom iz Bijeljine.
Krečo je dio grupe Ljubana Ećima, koja je uhapšena u Beogradu 2008. godine, a Kreču je presudilo Posebno odeljenje Okružnog suda u Beogradu na petanest godina zatvora, ali nije odležao ni dana.
Krečo je još uvijek pripadnik Ećimove grupe.
Ećim je šef paraobavještajne službe Milorada Dodika, koju je on uspostavio još 2013. Odlukom o osnivanju Savjeta za zaštitu ustavnog poretka RS, koja je objavljena u Službenom glasniku RS (23.01.2013.). Dodik je tada bio predsjednik RS.
Željka Cvijanović, koja ga je naslijedila na toj poziciji 2018. godine, donijela je Odluku o imenovanju Savjeta za zaštitu ustavnog poretka RS, kojom je za njegovog predsjedavajućeg imenovan Siniša Karan, a za članove Sredoje Nović, Predrag Ćeranić, Srđan Rajčević i Draga Mastilović.
Na taj način je, objavljivanjem Odluke 16.11.2018. u Službenom glasniku RS, formalno ozvaničena paraobavještajna služba ovog entiteta.
Njeni pripadnici su, mahom, pripadnici nekadašnje Obavještajne službe RS, kao i ogroman broj kriminalaca; Njen suštinski šef je Ećim. Pripadnik Dodikove paraobavještajne službe je i Krečo.
Ova digresija ukazuje kako opaka je organizacija preko koje Dodik drži Republiku Srpsku u svom zarobljeništvu.
Vratimo se “agentu” Kreči i njegovim uskim vezama sa “Generalom.
Nakon što je razbijena “Skaj” aplikacija, otkriveno je da je kodno ime Kostreševića na njoj “General”, te da ima komunikaciju sa Krečom, koji je, takođe, posjedovao Skaj telefon, kao i direktor Policije RS.
Interesantno je veoma da je, nakon dešifrovanja Kostreševićevog “Skaj”-a, otkriveno da mu je Krečo poslao fotografiju droge u Gradišci, koja se nalazila skrivena u jednom hangaru.
Riječ je o ogromnoj količini “Skanka” koji je, u akciji “Storidž”, zaplijenio MUP RS 25.12.2020. godine u Gradišci. Mediji su objavili da je zaplijenjeno 460 kilograma “Skanka”, tako je saopšteno iz policije, ali to je neistina.
Fotografija koja je nađena na “Generalovom” dešifrovanom “Skaju” ranijeg je datuma, odnosno Krečo mu je poslao prije 25.12.2020., kada je uslijedila policijska akcija.
To, praktično, znači da je Krečo “Generalov” informant, što jeste tačno, ali fotografija koju je poslao nije, primarno, imala za cilj otkrivanje te droge, već njenu pljačku.
Uz fotografiju su “Generalu” stigle i informacije da je u Gradišci sakriveno 560 kilograma “skanka”, što znači da je, kada se ta informacija uporedi sa zvaničnim saopštenjem policije nakon akcije, prije zapljene droge, ukradeno 100 kilograma skanka.
Upravo u tome je kvaka: Prije akcije MUP RS, “Generalovi” kriminalci-saradnici ukrali su tačno 250 kilograma narkotika od ukupno 560 kilograma koliko se nalazilo u “šteku” u Gradišci.
Prvo je ukradeno sto kilograma, a dodatnih 150 kilograma zamijenjeno je bezvrijednom tvari koja liči na skank.
Nakon što su “Generalovi” vojnici opljačkali NarkoDilere iz Crne Gore koji su drogu i dovezli do Gradiške odakle je trebala da bude otpremljena ka zemljama Zapada, uslijedila je policijska akcija čiji je cilj bio “pokrivanje” pljačke koju je izvršio “General”.
Samo da podvučem da je za prebacivanje droge preko granice bio zadužen Zdravko Cvjetinović, visoki funkcioner Uprave za indirektno oporezivanje, koji je već godinama glavna karika brojnih NarkoKlanova koji djeluju u BiH i, uz pomoć Cvjetinovićeve kriminalne organizacije ugniježdene u UIO, vrši nesmetano prebacivanje narkotika preko granice BiH u svim pravcima.
Isti taj Cvjetinović kupio je Kreči stan u bijeljinskom naselju “Intergaj”, kao i novi automobil marke “Škoda Superb”.
Ranije je bio žirant Krečinoj supruzi za kredit.
Za “Generala” je ovo bio tek “poslić”, uzgredni, a vrijednost droge koju je opljačkao od crnogorskih “NarkoDilera” je tada bila 2.300 evra po kilogramu, odnosno 575.000 evra. Na ulici je to mnogo više, posebno na Zapadu.
Bitno je ovdje navesti još nekoliko činjenica: Zaplijenjeni ostatak droge, pomiješan sa nekom bezvrijednom tvari, nalazi se u SOP u Trnu (predgrađe Banjaluke); Tu je policijski depozit koji se trenutno iseljava u Zalužane.
Akciju zapljene droge vodio je Mladen Milovanović, koji je 17.07. ove godine uhapšen zajedno sa Škaljarcem Milošem Božovićem.
Milovanović je, u vrijeme akcije, bio član Kostreševićevog NarkoŠtaba ali je precrtan nakon hapšenja i svjedočenja pred Disciplinskom komisjom MUP RS protiv Kostreševića.
Milovanović je, da podsjetim, u izjavi potvrdio da je po Kostreševićevom nalogu čuvao Božovića i vozio ga službenim automobilom policije na razne destinacije, gdje je Škaljarac imao sastanke.
Ono što je najbitnije je činjenica da zaplijenjena količina nije još uvijek vještačena, čime se i dalje prikriva pljačka, ali da su u cijeli slučaj umiješani i nadležni iz Tužilaštva BiH, po čijoj naredbi je akcija i sprovedena.
Prema mojim informacijama, u ovom predmetu niko nije osumnjičen.
Ova sprega je veoma opasna i svjedoči koliko duboki su kriminalni korijeni u institucijama države i entiteta.
Kostrešević je ukradenu drogu preprodao preko Saše Begovića, vlasnika brze pošte “X express”. Novac od ove pljačke NarkoDilera podijeljen je na nekoliko dijelova, jer je u cijeloj igri učestvovalo još “igrača” o kojima ću tek pisati.
Saša Begović, preko svog brata Siniše Begovića, direktora Osnovne škole u Čelincu, nedavno je zaposlio u toj obrazovnoj ustanovi suprugu Siniše Berete, šefa Jedinice za borbu protiv kriminala.
Bereta je jedan od najodanijih ljudi “Generala”, dio njegovog NarkoŠtaba koji djeluje u MUP RS.
Beretina supruga donedavno je radila u MUP-u, ali je napustila taj posao i već predaje geografiju u Osnovnoj školi u Čelincu.
Konkurs koji je raspisan je samo šuplja forma.
Braća Begović su pripadnici Crvene Sekte, a Saša Begović jedan od njenih važnijih finansijera.
Slobodan Vasković
